O MONΟΛOΓOΣ MΙAΣ ΔIΑTAΡAΧHΣ

 

​

Στο Ρετίρο, στη Μαδρίτη

μία Κυριακή πρωί

έπρεπε να μ’ είχα πνίξει

και να φύγω σιωπηλή

 

Μου ’μοιαζα βλέπεις μοιραία

πύρινη και παλαβή

κι όπως τα ’λεγα ωραία

μ’ερωτεύτηκα πολύ

 

Στο Τορίνο ή στη Σύρο

μια Δευτέρα βροχερή

έπρεπε να μ’ είχα δέσει

και να φύγω σιωπηλή

 

Μ’ άρεσα όμως φευγάτη

μία ξέγνοιαστη ψυχή

κι έτσι γύρισα τον κόσμο

κι έμαθα και ραπτική

 

Τώρα μέσα στην Αθήνα

μια γυναίκα με οργή

τι γυρεύω εγώ με μένα

μία φιλειρηνική;

 

Στη ζωή μου πρώτη μέρα

μια Παρασκευή γιορτή

έπρεπε να μ’ είχα σφάξει

και ας ζούσα μ’ ενοχή