Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1985 και μεγάλωσα στον Άγιο Στέφανο.
Από παιδί είχα την αίσθηση πως ζούσα δύο παράλληλες ζωές.
Στη μία καθόμουν μπροστά από κάτι μεγάλα – όπως μου φαίνονταν τότε – ηχεία και άκουγα ώρες ατελείωτες ραδιόφωνο. Με γοήτευε το άγνωστο της υπόθεσης. Ποιο τραγούδι θα παίξει μετά; Στην άλλη, τα πράγματα πήγαιναν κυκλικά και αναμενόμενα. Έκανα παρέες, έχανα παρέες, ερωτευόμουν, απογοητευόμουν, και ξανά από την αρχή.
Στη μία κρατούσα φανατικά ημερολόγιο, αποστήθιζα στίχους από τραγούδια και παρατηρούσα τους ανθρώπους. Στην άλλη μιλούσα ακατάπαυστα, σε μία άγουρη προσπάθεια να επικοινωνήσω πως κάτι με φιμώνει. Και καθρεφτιζόμουν. Σε πολλές σαγρέ επιφάνειες.
Κλασικό πιάνο ξεκίνησα στα 9. Είχα την τύχη να με αναλάβει η Φωτεινή Τριανταφύλλου. Φτάσαμε μαζί ως το πτυχίο. Αλλά ο μεγάλος μου καημός ήταν το τραγούδι. Κι ας μην το ήξερα τότε. Πήρα το πτυχίο και έκλεισα το πιάνο.
Μπήκα στο Τμήμα Φιλολογίας του ΕΚΠΑ από κεκτημένη ταχύτητα. Με περίμενε, όμως, μια ευχάριστη έκπληξη. Κατεύθυνση: Γλωσσολογικό. Τα ημερολόγιά μου ήταν γεμάτα λέξεις και τώρα καταλάβαινα τη δύναμή τους. Εκεί μού λύθηκε και η απορία «γιατί νιώθω τέτοια δυσφορία με τα γυναικεία επώνυμα». Γενική Κτητική.
Με το τέλος των σπουδών μου, έζησα για κάποιο διάστημα ανάμεσα σε Αθήνα και εξωτερικό. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους, άλλαξα πολλές δουλειές, πέρασα ωραία. Άρχισα να ξαναγράφω. Αυτήν τη φορά ποίηση. Στα 27 μου αποφασίζω να επιστρέψω μόνιμα στην Αθήνα. Και μόνιμα για μένα σήμαινε να πάρω το πιάνο από το πατρικό μου και να αρχίσω μαθήματα τραγουδιού.
Βάζω τα χέρια μου στα πλήκτρα και θυμάμαι πως κάτι ήθελα να πω.
Οι δύο ζωές ενώνονται, αθόρυβα και σε τέλεια ευθεία.
Τραγουδοποιός.
"Ποια είναι η Irini Qn;"
Για την Αφροδίτη Παπακαλού και το Loaded.gr